یکی از وسایلی که هر روز با آن سرو کار داریم و نبود آن باعث ایجاد خلاء در زندگی ما میشود، وسیله سادهای است به نام دستمال کاغذی.
چند دهه گذشته نامی از دستمال کاغذی نبود و مردم ضرورت آن را احساس نمیکردند. در آن زمان خانمها و آقایان از دستمالهای پارچهای گلدوزی شده که جنس و طرح آن به نوعی بیانگر طبقه اجتماعی فرد بود استفاده میکردند. این در حالی است که دستمال کاغذی قرنهاست که در ژاپن به شکل واشی (和紙) استفاده میشود. آنگونه که در سفرنامه اروپایی قرن ۱۷م آمده ژاپنیها بینیشان را با کاغذهای نرم و ابریشمی که به اندازه کف دست است میگرفتند و هرگز آنها را دوباره مصرف نمیکردند و آنها را بعد از مصرف روی زمین میانداختند . در سال ۱۹۲۴ دستمال کاغذیها به شکلی که اکنون استفاده میشود در کیمبرلی-کلارک به عنوان کلینکس معرفی شد. این محصول ساخته شده بود تا کرم را از صورت بزداید. این مشتریها بودند که شروع به استفاده از کلینکس به عنوان یک دستمال یکبار مصرف کردند.
با معرفی دستمال کاغذی یکبار مصرف ناگهان الگوی مصرف تغییر کرد و این محصول جدید با سرعت باور نکردنی راه خود را به خانهها، ادارات، دفاتر کار و جاهای دیگر باز کرد و در بستههای کوچک، بزرگ، جیبی، رومیزی و همچنین حولهای، به تراکم هر نوع مصرف عرضه و روانه بازار شد. با پیشرفت جامعه بشری و پی بردن به اهمیت رعایت بهداشت در دنیای امروز، نیاز به این محصول بیش از پیش نمایان شد.
آگهی تبلیغاتی دستمال کاغذی کلینکس در۱۹۲۶ با این شعار منتشر شد: «سرماخوردگی را در جیب خود حمل نکنید.»
در حال حاضر 95 درصد از خانوارهای ایرانی ساکن شهرهای بزرگ ایران مصرفکننده این محصول هستند.
حدود 20 درصد خانوارها پرمصرف هستند. این خانوارها در ماه بیشتر از 8 بسته دستمال کاغذی مصرف میکنند. بیشتر از نیمی از خانوارها حدود 2 تا 7 بسته در ماه مصرف دارند. و خانوارهای کم مصرف که 21 درصد از آمار را شامل میشود کمتر از دو بسته در ماه دستمال کاغذی مصرف میکنند. البته میزان مصرف بالاتر از 8 بسته در ماه بیشتر در خانوادههای مرفه جامعه دیده میشود. قشر کمدرآمدتر جز گروه کممصرف قرار می گیرند.
اما با توجه به اینکه ماده اصلی تشکیلدهندهی دستمال کاغذی درختان هستند بهتر است برای حفظ منایع طبیعی و محیط زیست در مصرف این محصول نهایت دقت را داشته باشیم.